Urogenital 13 – pakiet badań

580,00 

Urogenital 7 +6 = Urogenital 13

Przy zakupie dużego pakietu oszczędzasz 100zł

Metoda: RT-PCR

Termin realizacji : 5 – 10 dni roboczych

Materiał badany: wymaz z ujścia cewki moczowej, wymaz z pochwy, mocz, nasienie lub inny materiał uzgodniony z laboratorium

Opis

Pakiet obejmuje diagnostykę infekcji intymnych w zakresie 13 patogenów:

  • Chlamydia trachomatis
  • Ureaplasma urealyticum
  • Ureaplasma parvum
  • Mycoplasma genitalium
  • Mycoplasma hominis
  • Neisseria gonorhoeae (rzeżączka)
  • Trichomonas vaginalis (rzęsistek pochwowy)
  • Treponema pallidum (Kiła)
  • Haemophilus ducreyi (Pałeczka wrzodu miękkiego)
  • Chlamydia trachomatis (serotypy L1, L2 i L3 Lymphogranuloma venereum)
  • HSV1/HSV2 (opryszczka)
  • Cytomegalovirus (wirus CMV)
  • Varicella – Zoster Virus (wirus VZV)

Choroby przenoszone drogą płciową, zwane kiedyś chorobami wenerycznymi, to grupa chorób zakaźnych, które przenoszone są poprzez kontakty płciowe. Prawie połowa przypadków dotyka osób pomiędzy 15. a 24. rokiem życia.

Z uwagi na to, że wiele chorób przenoszonych drogą płciową nie daje żadnych objawów, lub objawy są bardzo nieznaczne, chory często nieświadomie zaraża kolejne osoby. Dlatego też w celu szybkiego wykrycia i podjęcia leczenia ważne jest wykonywanie badań przesiewowych. Zaleca się, aby wchodziły one w zakres rutynowych badań wykonywanych u aktywnych seksualnie nastolatków i młodych ludzi, jak również osób dorosłych znajdujących się w grupie podwyższonego ryzyka.

Nieleczone choroby przenoszone drogą płciową mogą mieć istotne i długotrwałe konsekwencje, m.in. prowadzą do bezpłodności u obu płci, natomiast u kobiet mogą powodować stany zapalne w obrębie miednicy, co zwiększa ryzyko bezpłodności i ciąży pozamacicznej.

Chlamydioza

Jest chorobą przenoszoną droga płciową, wywołuje ją  Gram ujemna bakteria Chlamydia trachomatis. Zakażenie tą bakterią często nazywane jest “cichą epidemią”, ponieważ występuje powszechnie, ale wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, że są zakażone. U kobiet zakażenie objawia się  m.in. zapaleniem cewki moczowej, jajników, jajowodów. Natomiast u mężczyzn zakażenie prowadzi do zapalenia cewki moczowej, jąder, najądrzy, gruczołu krokowego i odbytnicy.  U obu płci nieleczone zakażenie może prowadzić do bezpłodności. U kobiet ciężarnych nieleczona infekcja może przyczynić się do wystąpienia poronień oraz wad u płodu. Chorobę tę można wyleczyć przy pomocy antybiotyków.

Ureaplazmoza

Infekcja Ureaplasmą jest niebezpieczna, ponieważ najczęściej przebiega skąpoobjawowo. Do zgłaszanych przez pacjentki objawów możemy zaliczyć: upławy, krwawienia pomiędzy miesiączkami, ból w podbrzuszu, świąd, szczypanie w cewce moczowej.

Nieleczone zakażenie bakteryjne u kobiet powoduje zapalenie błony śluzowej macicy, przydatków (jajników, jajowodów i przymacicza) a nawet zapalenie otrzewnej. Infekcja Ureaplazmą u mężczyzn dotyka cewki moczowej, najądrzy i gruczołu krokowy, do zakażenia dochodzi przede wszystkim droga kontaktów seksualnych lub podczas porodu z matki na dziecko.

Mykoplazmoza

Zakażenia Mycoplasma hominis i Mycoplasma genitalium często przebiegają bezobjawowo. Wywoływane są przez drobne bakterie nieposiadające ściany komórkowej, odporne na antybiotyki (tj. wankomycyna, cefalosporyna, penicylina). Leczenie mykoplazmozy uzależnione jest od gatunku mykoplazmy. Mycoplasma hominis jest oporna na erytromycynę, lekiem z wyboru jest klindamycyna. Większość zakażeń mykoplazmą przebiega bezobjawowo.

Infekcje wywołane bakteriami Mycoplasma hominis występują powszechnie u osób aktywnych seksualnie (nawet u 50% z nich).

Skutkiem przewlekłej infekcji Mycoplasma hominis może być:

  • odmiedniczkowe zapalenie nerek
  • gorączka połogowa
  • w przypadku kobiet ciężarnych – przedwczesny poród
  • zakażenie ogólnoustrojowe u osób o obniżonej odporności

Zakażenia Mycoplasma genitalium są rzadsze i mogą prowadzić do:

  • nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej
  • zapalenia narządów miednicy mniejszej (zapalenie cewki moczowej lub zapalenie szyjki macicy)
  • obniżonej płodności u kobiet

Rzeżączka

Jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych chorób wenerycznych na świecie. U kobiet objawy, jeśli występują, są mało specyficzne. Należą do nich: bolesne oddawanie moczu, bóle w podbrzuszu, patologiczna wydzielina z pochwy, krwawienie między-miesiączkowe lub krwawienie z odbytu.

U mężczyzn najbardziej charakterystycznym objawem, pojawiającym się po 2-5 dniach od zakażenia, jest ropna wydzielina z cewki moczowej z towarzyszącym skąpomoczem. Inne objawy, które mogą towarzyszyć zakażeniu, to obrzęk i bóle jąder, oraz krwawienie z odbytu. Zakażenie rzeżączką zwiększa ryzyko zachorowania na HIV aż 10 krotnie.

Rzęsistkowica

Mężczyźni są zwykle bezobjawowymi nosicielami. Niekiedy pacjenci odczuwają dolegliwości ze strony układu moczowo-płciowego tj. zapalenie cewki moczowej. U kobiet może wystąpić zapalenie pochwy, któremu towarzyszą wodniste, cuchnące, zielonożółte upławy, swędzenie, pieczenie i bolesne oddawanie moczu. W przypadku infekcji Trichomonas vaginalis wysoce istotne jest odpowiednia diagnostyka i leczenie mężczyzny, który ze względu na brak objawów towarzyszących zakażeniu często jest nieświadomym nosicielem rzęsistka.

Treponema pallidum (Krętek blady kiły)

Kiła jest chorobą wywoływaną przez krętka bladego (łac. Treponema pallidum ssp. pallidum) przenoszoną głównie drogą płciową, ale także drogą przezłożyskową od zakażonej matki do płodu, prowadząc do tzw. kiły wrodzonej.

Nieleczona kiła może być przyczyną ciężkich problemów zdrowotnych prowadząc do uszkodzenia układu nerwowego (w tym utraty wzroku), układu krążenia, kości, stawów, nerek czy wątroby, a także w niektórych przypadkach może być przyczyną śmierci.

Haemophilus ducreyi (Pałeczka wrzodu miękkiego)

Wrzód miękki to choroba bakteryjna wywoływana przez gram ujemne pałeczki Haemophilus ducreyi, należąca do grupy chorób roznoszonych drogą płciową. Wrzód miękki najczęściej diagnozuje się u mężczyzn, ponieważ u kobiet choroba ta może przebiegać bezobjawowo lub w postaci utajonej.

Po bezobjawowym okresie wylegania, trwającym średnio od 5-7 dni, pojawia się zmiana pierwotna w postaci bolesnej plamy, grudki lub krosty, która w przeciągu 48 godzin ulega owrzodzeniu, co u mężczyzn widoczne jest na napletku, rowku zażołędnym, żołędzi prącia, okolicach ujścia cewki moczowej oraz worku mosznowym natomiast u kobiet w przedsionku pochwy, łechtaczce, szyjki macicy i okolice odbytu.

HSV1/HSV2 (wirus opryszczki)

Opryszczka pospolita jest bardzo częstą infekcją wirusową u ludzi dotycząca ponad 70% dorosłej populacji. Wywołana jest przez dwa typy wirusów HSV-1 i HSV-2 (Herpes simplex virus).

Typ HSV-1 przenoszony z wydzieliną pęcherzykową, śliną oraz przez bezpośredni kontakt z błonami śluzowymi i skórą najczęściej powoduje zmiany w obrębie wargi i jamy ustnej, a do zakażenia pierwotnego dochodzi najczęściej we wczesnym dzieciństwie, jednak opryszczką można zakazić się w każdym wieku.

Typ HSV-2 przenoszony najczęściej poprzez kontakty seksualne, wywołuje zakażenie okolic narządów płciowych, tym samym zakażeniu ulegają osoby po rozpoczęciu życia seksualnego.

Okres inkubacji wirusa opryszczki wynosi od 1 – 26 dni (zwykle 6–8), a wspólną cechą wirusów HSV jest rozwój zakażenia latentnego, czyli trwającego całe życie osoby zakażonej co oznacza, że kto raz zaraził się opryszczką, będzie już zawsze miał w swoim organizmie wirusa HSV i okresowo będzie go wydalał w ślinie lub wydzielinach płciowych bowiem nie można całkowicie wyleczyć zakażenia wirusem opryszczki.

Po około 2–3 dniach po zakażeniu pojawiają się drobne pęcherzyki z przeźroczystym płynem, które pękając pozostawiają bolesne owrzodzenia i nadżerki. Zmiany po zagojeniu zwykle nie zostawiają śladów.

Zakażenie wirusem HSV-1 mogą przybierać rożne postacie, w zależności od umiejscowienia jako:

  • Opryszczka wargowa
  • Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej
  • Zanokcica opryszczkowa i opryszczka skóry
  • Zapalenie spojówek i rogówki
  • Opryszczkowe zapalenie mózgu
  • Zakażenia narządowe – np. zapalenie wątroby lub opryszczka uogólniona

Zakażenie wirusem opryszczki płciowej (HSV-2) występuje najczęściej w postaci opryszczki narządów płciowych, przy czym przebieg choroby może być bezobjawowy lub skąpoobjawowy, bez typowych pęcherzyków.

Klasycznymi zmianami przy infekcji narządów płciowych wywołanych przez HSV-1 lub HSV-2 są pęcherzyki i zapalne grudki na zewnętrznej powierzchni genitaliów pojawiające się zwykle po 4–7 dniach po kontakcie seksualnym z osobą zakażoną HSV-2 lub HSV-1. Po 2–3 tygodniach, pęcherzyki i grudki przekształcają się w owrzodzenia i nadżerki, a z czasem stopniowo ustępują.

Bardzo rzadką, aczkolwiek najpoważniejszą, bo cechująca się wysoką śmiertelnością, postacią zakażenia wirusem HSV-2 jest opryszczkowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu.

Ponadto coraz więcej prac naukowych donosi, że infekcja HSV odgrywa rolę w rozwoju jednej z najczęstszych chorób neuoredegeneracyjnych, choroby Alzheimera, prowadząc do odkładania beta-amyloidu oraz tzw. białka tau.

Cytomegalovirus – CMV (wirus cytomegalii)

Cytomegalia jest powszechną chorobą wirusową wywoływaną przez cytomegalowirusa (CMV) należącego do rodziny herpeswirusów czyli tej samej grupy co wirus opryszczki, ospy wietrznej i półpaśca i tak jak w przypadku infekcji wywoływanych przez w.w. wirusy, zakażenie CMV najczęściej przebiega bezobjawowo. Dzieje się tak dlatego, że po zakażeniu u osób z prawidłowym układem odpornościowym cytomegalowirus pozostaje w organizmie w postaci utajonej. Do jego aktywacji dochodzi w stanach niedoboru odporności, np. w okresie ciąży lub w przebiegu choroby nowotworowej, co na skutek zainfekowania narządów miąższowych powoduje zapalenie mózgu, płuc, wątroby czy nerek.

Trzy główne drogi zakażenia wirusem CMV to: transfuzje krwi i preparatów krwiopochodnych, bezpośredni kontakt z płynami ciała (mocz, ślina, łzy, mleko u karmiących matek) oraz kontakty seksualne, a także przez łożysko lub w trakcie porodu (od matki do płodu).

W związku z tym, że cytomegalowirus może zostać przekazany dziecku przez chorą matkę w czasie ciąży lub porodu, a konsekwencją zarażenia może być poronienie, poród przedwczesny, urodzenie martwego dziecka lub dziecka z zespołem wad wrodzonych, niezwykle ważna jest diagnostyka cytomegalii u kobiet w okresie rozrodczym na wczesnym etapie choroby.

 

Varicella-Zoster Virus – VZW (wirus ospy wietrznej i półpaśca)

Ospa wietrzna jest zakaźną chorobą wirusową wywoływana przez wirusy ospy wietrznej i półpaśca (Varicella-zoster virus – VZV). Do zakażenia wirusem VZW dochodzi najczęściej drogą kropelkową, przez kontakt bezpośredni oraz przez łożysko. Okres inkubacji wirusa to 10-21 dni, a u osób przyjmujący leki immunosupresyjne może nawet do 35 dni. Po przebyciu ospy wietrznej, wirus VZW pozostaje w organizmie w postaci utajonej i na skutek stanu obniżonej odporności może się uaktywnić powodując półpasiec.

Ospa wietrzna występuje głównie u dzieci, ale może wystąpić również u młodzieży i dorosłych, charakteryzując się cięższym przebiegiem i poważniejszymi powikłaniami. Najbardziej charakterystycznym objawem ospy wietrznej jest pojawienie się drobnych, czerwonych plamek na skórze tułowia, twarzy oraz głowy, ale także często na błonach śluzowych: w okolicy ujścia cewki moczowej, krtani, narządów płciowych, jamy ustnej, spojówkach i jelit.

———————————————————————–

Tested material: swab from the urethral orifice, vaginal swab, urine, semen or other material agreed with the laboratory

The panel includes diagnostics of intimate infections in terms of 13 pathogens:

  • Chlamydia trachomatis
  • Ureaplasma urealyticum
  • Ureaplasma parvum
  • Mycoplasma genitalium
  • Mycoplasma hominis
  • Neisseria gonorhoeae
  • Trichomonas vaginalis
  • Treponema pallidum
  • Haemophilus ducreyi
  • Chlamydia trachomatis
  • HSV1/HSV2 (herpes)
  • Cytomegalovirus
  • Varicella – Zoster Virus

Sexually transmitted diseases, formerly known as venereal diseases, are a group of infectious diseases that are transmitted through sexual contact. Almost half of the cases affect people between 15 and 24 years of age.

Due to the fact that many sexually transmitted diseases do not cause any symptoms, or the symptoms are very slight, the patient often unknowingly infects other people. Therefore, screening is important for early detection and treatment. It is recommended that they be part of the routine screening of sexually active adolescents and young people, as well as of high-risk adults.

Untreated STDs can have significant and long-term consequences, including lead to infertility in both sexes, while in women they can cause inflammation in the pelvis, which increases the risk of infertility and ectopic pregnancy.

Chlamydia is a sexually transmitted disease caused by the Gram-negative bacterium Chlamydia trachomatis. Infection with this bacterium is often called the “silent epidemic” because it is common, but many people do not realize that they are infected. In women, the infection manifests itself in inflammation of the urethra, ovaries, fallopian tubes. In men, the infection leads to inflammation of the urethra, testicles, epididymis, prostate and rectum. In both sexes, untreated infection can lead to infertility. In pregnant women, untreated infection can contribute to miscarriages and defects in the fetus. This disease can be cured with antibiotics.

Ureaplasmosis. Ureaplasma infection is dangerous because it is usually mildly symptomatic. The symptoms reported by patients include: vaginal discharge, bleeding between periods, pain in the lower abdomen, itching, pinching in the urethra. Untreated bacterial infection in women causes inflammation of the endometrium, appendages (ovaries, fallopian tubes and parametrium) and even peritonitis. Ureaplasma infection in men affects the urethra, epididymis and prostate gland. The infection is primarily transmitted through sexual contact or during childbirth from mother to child.

Mycoplasmosis. Mycoplasma hominis and Mycoplasma genitalium infections are often asymptomatic. They are caused by small bacteria without a cell wall, resistant to antibiotics (i.e. vancomycin, cephalosporin, penicillin). The treatment of mycoplasmosis depends on the species of mycoplasma. Mycoplasma hominis is resistant to erythromycin, clindamycin is the drug of choice. Most mycoplasma infections are asymptomatic.

Infections caused by Mycoplasma hominis bacteria are common in sexually active people (up to 50% of them). Chronic infection with Mycoplasma hominis may result in:pyelonephritis (kidney infection), puerperal fever, in the case of pregnant women – premature birth, systemic infection in immunocompromised individuals. 

Mycoplasma genitalium infections are less common and can lead to: nongonococcal urethritis, inflammation of the pelvic organs (urethritis or cervicitis), reduced fertility in women. 

Gonorrhea, a disease caused by Neisseria gonnorhoeae, is one of the most common venereal diseases in the world.  In women, symptoms, if present, are not very specific. These include: painful urination, pain in the lower abdomen, pathological vaginal discharge, intermenstrual bleeding or rectal bleeding. In men, the most characteristic symptom, appearing 2-5 days after infection, is purulent discharge from the urethra with accompanying oliguria. Other symptoms that may accompany infection include swelling and pain in the testicles, and rectal bleeding. Gonorrhea infection increases the risk of HIV infection up to 10 times.

Trichomoniasis. Men are usually asymptomatic carriers. Sometimes patients experience complaints from the genitourinary system, i.e. urethritis. Women may develop vaginitis with watery, foul-smelling, greenish-yellow discharge, itching, burning, and painful urination. In the case of Trichomonas vaginalis infection, it is highly important to properly diagnose and treat a man who, due to the lack of symptoms accompanying the infection, is often an unknowing carrier of Trichomonas.

Treponema pallidum (Syphilis pale spirochaete)

Syphilis is a disease caused by spirochaete pallidus transmitted mainly sexually, but also transplacental from an infected mother to the fetus, leading to the so-called congenital syphilis. Untreated syphilis can cause serious health problems, leading to damage to the nervous system (including blindness), cardiovascular system, bones, joints, kidneys or liver, and in some cases it can be the cause of death.

Haemophilus ducreyi

Chancroid, a genital ulcer disease (GUD) is a bacterial disease caused by gram-negative Haemophilus ducreyi bacilli, belonging to the group of sexually transmitted diseases. A genital ulcer disease is most often diagnosed in men, because in women the disease may be asymptomatic or latent. After the asymptomatic period of lodging, lasting on average 5-7 days, a primary lesion appears in the form of a painful spot, papule or pustule, which ulcerates within 48 hours, which in men is visible on the foreskin, retro glandular groove, glans penis, around the urethral opening and scrotum, while in women in the vestibule of the vagina, clitoris, cervix and around the anus.

HSV1/HSV2 (herpes virus)

Herpes simplex is a very common viral infection in humans affecting over 70% of the adult population. It is caused by two types of viruses, HSV-1 and HSV-2 (Herpes simplex virus).

The HSV-1 type, transmitted with vesicular secretions, saliva and by direct contact with mucous membranes and skin, most often causes lesions within the lip and oral cavity, and primary infection most often occurs in early childhood, but herpes can be infected at any age.The HSV-2 type, transmitted most often through sexual contact, causes infection of the genital area, thus people become infected after starting sexual life.

The incubation period of the herpes virus ranges from 1-26 days (usually 6-8), and the common feature of HSV viruses is the development of a latent infection, i.e. a lifelong infection of the infected person, which means that once infected with herpes, he will always have it in his body HSV virus and will excrete it periodically in saliva or genital fluids because herpes infection cannot be completely cured. After about 2-3 days after infection, small blisters with a transparent liquid appear, which burst, leaving painful ulcerations and erosions. Changes after healing usually leave no traces.

HSV-1 infection can take different forms, depending on the location as:

  • Herpes on the lips
  • Herpetic stomatitis
  • Herpetic paronychia and skin herpes
  • Conjunctivitis and corneal inflammation
  • Herpetic encephalitis
  • Organ infections – e.g. hepatitis or generalized herpes.

Genital herpes virus (HSV-2) infection most often occurs in the form of genital herpes, and the course of the disease can be asymptomatic or oligosymptomatic, without typical vesicles. The classic changes in genital infections caused by HSV-1 or HSV-2 are vesicles and inflamed papules on the outer surface of the genitals, usually appearing 4-7 days after sexual contact with a person infected with HSV-2 or HSV-1.

After 2-3 weeks, vesicles and papules transform into ulcerations and erosions, and gradually disappear over time.A very rare, although the most serious, because it is characterized by high mortality, form of HSV-2 infection is herpetic meningitis and encephalitis. Moreover, more and more scientific papers report that HSV infection plays a role in the development of one of the most common neurodegenerative diseases, Alzheimer’s disease, leading to the deposition of beta-amyloid and the so-called. tau proteins.

Cytomegalovirus – CMV

Cytomegaly is a common viral disease caused by a cytomegalovirus (CMV) belonging to the herpesvirus family, i.e. the same group as the herpes, varicella and shingles viruses and, as in the case of infections caused by the above-mentioned viruses, CMV infection is usually asymptomatic. This is because, after infection in people with a proper immune system, the cytomegalovirus remains latent in the body.

Its activation occurs in states of immunodeficiency, e.g. during pregnancy or in the course of cancer, which, as a result of infection of parenchymal organs, causes inflammation of the brain, lungs, liver or kidneys. The three main routes of infection with CMV are: blood and blood product transfusions, direct contact with body fluids (urine, saliva, tears, milk in nursing mothers) and sexual contact, as well as transplacental or childbirth (from mother to fetus). Due to the fact that cytomegalovirus can be transmitted to a child by a sick mother during pregnancy or childbirth, and the consequence of infection may be miscarriage, premature birth, stillbirth or a child with a syndrome of congenital defects, it is extremely important to diagnose cytomegalovirus in women in the reproductive period at an early stage of the disease.

Varicella-Zoster Virus – VZW (chickenpox virus and shingles virus) Chickenpox is a contagious viral disease caused by chickenpox and shingles viruses (Varicella-Zoster Virus – VZW).

VZW is most commonly spread by droplet infection, direct contact, and the placenta. The incubation period of the virus is 10-21 days, and in people taking immunosuppressive drugs it can be up to 35 days. After chickenpox, the VZW virus remains latent in the body and, due to the immunocompromised state, can become active and cause shingles.

Chickenpox occurs mainly in children, but it can also occur in adolescents and adults, with more severe course and more serious complications. The most characteristic symptom of chickenpox is the appearance of small red spots on the skin of the trunk, face and head, but also often on the mucous membranes: in the area of ​​the urethral opening, larynx, genitals, mouth, conjunctiva and intestines.