Clostridium difficile: toksyna A+B i antygen GDH

Clostridioides difficile, wcześniej znane jako Clostridium difficile, to beztlenowa bakteria, która w sprzyjających warunkach może wywołać zapalenie jelita grubego. Zakażenie szerzy się drogą pokarmową i dotyczy przede wszystkim osób w starszym wieku, przebywających w szpitalach i domach opieki.

Zakażenie Clostridioides difficile objawia się biegunką o różnym nasileniu. Przyczyną choroby są toksyny A i B wytwarzane przez C. difficile, nadmiernie rozmnażające się w jelicie w wyniku zaburzenia równowagi flory bakteryjnej spowodowanej najczęściej stosowaniem antybiotyków o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego.

Główne czynniki ryzyka zakażenia Clostridioides difficile obejmują:

• aktualną lub niedawną (do 2 mies.) antybiotykoterapię
• hospitalizację lub pobyt w ośrodku medycznej opieki długoterminowej
• wiek (ryzyko wzrasta z wiekiem)
• poważne choroby współistniejące
• stosowanie leków zmniejszających wydzielanie kwasu solnego w żołądku

Objawy zakażenia Clostridioides difficile mogą obejmować:

• Biegunka o różnym nasileniu, od nielicznych luźnych stolców do 30 wodnistych wypróżnień na dobę, zazwyczaj bez domieszki krwi.
• Kurczowy ból brzucha w dolnych kwadrantach.
• Wzdęcie.
• Gorączka.
• Odwodnienie i wstrząs – w cięższych przypadkach.
• Obrzęki – w skrajnych przypadkach.