Metoda: RT-PCR
Termin realizacji : 2 – 10 dni roboczych
Materiał badany: kał lub inny materiał uzgodniony z laboratorium
Zakres testu:
Dientamoeba fragilis
Blastocystis hominis
Etapy badania molekularnego kału:
- izolacja materiału genetycznego (DNA) z kału
- powielenie sekwencji DNA charakterystycznych dla poszukiwanego gatunku pasożyta (reakcja RT-PCR)
- analiza wyniku
Dientamoeba fragilis to jeden z mniejszych pierwotniaków pasożytujących w przewodzie pokarmowym człowieka. Występuje tylko w postaci trofozoitu i nie wytwarza cyst. Miejscem docelowej lokalizacji jest jelito grube. Pierwotniaki nie przenoszą się poza przewód pokarmowy do innych narządów. Sposoby przenoszenia zakażenia nie zostały dokładnie poznane, możliwy jest natomiast charakter odzwierzęcy choroby. Pierwotniaki dostają się do organizmu człowieka drogą fekalno-oralną, prawdopodobnie przytwierdzone do jaj owsika ludzkiego.
Dientameboza występuje na całym świecie, znacznie częściej w rejonach o dużym zagęszczeniu ludności. Jeżeli w przebiegu zakażenia wystąpią objawy kliniczne, są one z reguły łagodne i obejmują zmienne w nasileniu: biegunkę, bóle brzucha i brak apetytu. Bezobjawowa kolonizacja ma miejsce u 75–85% zakażonych osób dorosłych, u dzieci objawy pojawiają się w 90% przypadków. Objawy ostrej infekcji utrzymują się 1–2 tygodnie. Stolce są brązowozielone, niekiedy z domieszką śluzu. Objawem przewlekłej infekcji jest trwający kilka miesięcy ból brzucha. Obecnie jednak coraz częściej kwestionuje się zdolność Dientamoeba fragilis do wywoływania objawów chorobowych.
Blastocystis hominis jest jednym z najczęściej występujących ludzkich pasożytów. Postacią inwazyjną są cysty. Do zarażenia dochodzi drogą fekalno-oralną poprzez spożycie skażonej wody lub pokarmów. Obecnie uważa się, że istnieją szczepy niepatogenne i patogenne Blastocystis hominis. Te ostatnie odpowiedzialne są za objawową blastocystozę.
Większość zarażeń Blastocystis hominis przebiega bezobjawowo. W przypadkach klinicznych inwazję Blastocystis hominis charakteryzuje przewlekła, rzadziej ostra biegunka. Poza tym mogą wystąpić bóle brzucha, drobnoplamista wysypka, osłabienie, spadek masy ciała i bóle głowy. Jest prawdopodobne, że inwazja Blastocystis hominis może przyczyniać się do rozwoju zespołu jelita drażliwego.
