Metoda: RT-PCR
Termin realizacji : 2 – 10 dni roboczych
Materiał badany: kał lub inny materiał uzgodniony z laboratorium
Zakres testu:
Tasiemiec bąblowcowy, bąblowiec (Echinococcus granulossus)
Glista ludzka (Ascaris lumbricoides hominis)
Włosogłówka (Trichuris trichiura)
Etapy badania molekularnego kału:
- izolacja materiału genetycznego (DNA) z kału
- powielenie sekwencji DNA charakterystycznych dla poszukiwanego gatunku pasożyta (reakcja RT-PCR)
- analiza wyniku
Tasiemiec bąblowcowy to jeden z gatunków tasiemca pasożytujących w jelicie cienkim. Jest niewielki, jego długość nie przekracza 6 mm. Posiada 3-4 człony, a na jego głowie obecne są haczyki i przyssawki. Cykl rozwojowy tasiemca jest skomplikowany, gdyż wymaga obecności dwóch żywicieli: pośredniego i ostatecznego. Żywicielem pośrednim może być człowiek, owce, bydło, świnie, konie, dziki, psy, sarny, jelenie, zające, króliki. Żywicielem ostatecznym jest pies, wilk, lis i kot. Źródłem zakażenia bąblowcem może być kontakt z odchodami psa, lisa, zanieczyszczona woda, roślinność leśna. Jaja także często przyklejają się do sierści zwierząt, co ułatwia ich rozprzestrzenianie. Głównym siedliskiem larw bąblowca w organizmie jest wątroba i śledziona oraz płuca. Objawy bąblowicy zależą od lokalizacji cysty. W wątrobie może prowadzić do jej niewydolności, zapalenia dróg żółciowych, żółtaczki mechanicznej. Tasiemiec zlokalizowany w płucach może powodować duszności, kaszel; umiejscowiony w mózgu powoduje zaburzenia widzenia oraz świadomości.
Glista ludzka jest pasożytem człowieka, żerującym w układzie pokarmowym i płucach. Choroba spowodowana przez glisty nosi nazwę glistnicy i objawia się najczęściej ogólnym osłabieniem, zawrotami głowy, obrzękami twarzy, nadmierną pobudliwością chorego i reakcjami alergicznymi. Gdy zakażenie jest masowe, może dochodzić do całkowitego braku drożności jelit. Glistą można się zarazić jedząc niedomyte warzywa, które były nawożone ludzkimi fekaliami, lub pijąc zanieczyszczoną wodę (np. w czasie kąpieli w jeziorze, rzadziej basenie).
Włosogłówka jest gatunkiem nicienia, pasożytem bytującym w jelicie ślepym (rzadziej w jelicie grubym) człowieka. Włosogłówka ma nitkowaty kształt ciała, osiąga długość 3–5 cm. Przednia część jej ciała jest znacznie cieńsza od tylnej, niemal jak włos stąd nazwa. Do inwazji dochodzi drogą pokarmową – po wypiciu zanieczyszczonej jajami wody, zjedzeniu niedomytych owoców lub warzyw. Zakażenie zwykle przebiega bezobjawowo, jednak przy dużej ilości pasożytów mogą wystąpić: brak apetytu, bóle brzucha, biegunka śluzowa, czasami z krwią, spadek masy ciała, bezsenność, stany nerwicowe, zawroty i bóle głowy, niedokrwistość i objawy z niej wynikające (osłabienie, bladość skóry), objawy skórno-alergiczne. Zakażenie włosogłówką u dzieci dodatkowo objawia się zahamowaniem wzrostu oraz opóźnionym rozwojem poznawczym. Aby zapobiec zakażeniu, należy przestrzegać zasad higieny osobistej. Ponadto należy starannie myć spożywane w stanie surowym jarzyny oraz owoce.
