Dorosły tasiemiec bąblowcowy (dł. 2-7 mm) przebywa w jelicie cienkim żywiciela ostatecznego.
Uwalniane z kałem jaja są zakaźne, mogą infekować kolejne organizmy. Jaja nie wymagają okresu dojrzewania. Trafiają do ust właściwego żywiciela pośredniego, a następnie w jelicie cienkim wykluwają się z nich larwy.
Larwy uwalniają sześć haczykowatych onkosfer, które przenikają przez ścianę jelita i migrują przez układ krążenia do różnych narządów, zwłaszcza wątroby i płuc. W tych narządach onkosfera otorbia się, stopniowo się powiększa, wytwarzając torbiele potomne, które wypełniają wnętrze onkosfery.
Żywiciel ostateczny zostaje zainfekowany przez spożycie narządów zawierających onkosfery. Po spożyciu, z onkosfer wylęgają się larwy (protoskolice), które przyczepiają się do błony śluzowej jelit żywiciela ostatecznego i rozwijają się do postaci dorosłych osobników (w ciągu 32 do 80 dni).
Ludzie są przypadkowymi żywicielami pośrednimi i zarażają się przez spożycie jaj. Onkosfery są uwalniane w jelicie, a torbiele rozwijają się w różnych narządach. Jeśli torbiele pękną, uwolnione protoskolice mogą tworzyć wtórne torbiele w innych narządach ciała (wtórna bąblowica).
źródło: CDC – DPDx – Echinococcosis